Юлларымда булды кайгыларым,
Сөендереп килде шатлыклар.
Елларымда ал таңнарым атты,
Төннәремнән алар артыклар.
Көннәремнең давыллары булды,
Тугайлардан җылы җилләр исте,
Мин аларны һаман көтәм әле,
Үткәннәрем сагынып елармын.
Кар бөртеге пышылдады миңа –
Вәсилә Хәмәтнурова, Силасау авылы.